اگر شما هم مانند بسیاری از انسان های دیگر به ماه و 50 سال آینده ماه، می اندیشید و به این فکر می کنید که قرار است ماه تبدیل به چه چیزی برای انسان و اهدافش شود، خواندن این مقاله جذاب را به شما توصیه می کنیم.
هنگامی که اولین ستاره شناسان چشم هایشان را به بهشت های ده ها هزار سال پیش گشودند، آنها دریایی از نور را مشاهده کردند. در شب، که همه جا را سیاهی فرا می گرفت ماه مانند یک صفحه صاف که به آسمان آویزان شده است خودنمایی می کرد.
ما عادت داشتیم ماه را بپرستیم، هر داستان دیگری را برای شرح و توضیح اسرار آن تعریف کنیم.
در استرالیا، افراد محلی ماه را نگالیندی می نامیدند و اعتقاد داشتند که ماه کامل، یک مرد باهوش و پخته با چند همسر است. همان طور که ماه در هلال های مختلف دیده می شد آنها معتقد بودند که همسران نگالیندی با تبر او را قطعه قطعه می کنند تا این که ماه به کوچکترین هلال خود می رسید.
داستان مشابه دیگری در فرهنگ آزتک و افسانه های باستانی بین النهرین، شرق آسیا، هند و یونان مرسوم راجع به ماه مرسوم بود و هر قوم باستانی داستان جالبی راجع به ماه دارد.
اما در 20 جولای 1969 ما توانستیم بر روی ماه قدم بگذاریم و سطح ماه را برای اولین بار در عمر بشر ببینیم. زمین آنجا مانند چیزی مرده و حفره حفره بود. فقط دشت هایی خاکی در مقابل چشم های ما دیده می شد.
ماه دیگر مانند خدایی نبود که آن را بپرستیم. او فقط یک مقصد بود. مکانی که ما توانستیم آن را ببینیم و آن را لمس کنیم.
در طول سه سال آینده، 12 انسان توانستند در سطح ماه قدم بزنند و از بین ریما هادلی و استون مونتین بگذرند. آنها توانستند خاک ماه را بردارند، سنگ ها را مطالعه کنند و پرچم های خود را بر روی ماه بکارند. در 14 دسامبر 1972 فضانوردان ناسا در ماموریت 17 آپولو به فضاپیماهای خود برگشتند و ماه را به مقصد زمین ترک کردند. این اولین باری بود که بشر در ماه قدم زد.
اما در 2019، ماه دوباره و دوباره مورد بررسی قرار گرفت. در ژانویه، چین اولین فضاپیمای خود را در فاصله دور از ماه فرود آورد. نخستین فضاپیمای خصوصی اسراییلی برای رسیدن به ماه حرکت کرد که در آپریل فرود آمد. و ناسا تلاش هایش را برای قرار دادن انسان در ماه تا قبل از سال 2025 با هر وسیله ضروری و مورد نیاز او، دو برابر کرد.
این یک هدف بلندپروازانه است. با امید به این که حضور دائمی انسان در ماه فراهم شود و این را بتوان در انتهای دهه آینده محقق کرد.
50 سال آینده ماه، یعنی در آینده نزدیک؛ ماه به ما آنچه را که اولین قدم هایش را در جولای 1969 برداشتیم نشان می دهد. ما به ماه روبات های بیشتر و بیشتر می فرستیم تا بتوانیم تجربه های بیشتری کسب کنیم.
چین هم اکنون یک ماموریت دیگر برای این سال طراحی کرده است و هند هم در نظر دارد قبل از سال کارهایی در این رابطه انجام دهد.
به جای ما، ربات ها به دنبال آب خواهند گشت و زمین های قمری را برای یافتن منابع مورد نیاز برای حضور دائمی بشر مورد بررسی قرار خواهند داد.
به دنبال آن، ما آماده خواهیم شد تا به صورت کامل ماه را در استعمار خود درآوریم. ما لایه های زیرین را استخراج خوهیم کرد و سنگ هایش را برای یافتن فلز و اکسیژن ذوب خواهیم کرد.
ما در مناطق مختلف آن زندگی خواهیم کرد و پناهگاه های بادوامی خواهیم ساخت و مراکز ارتباطات و آزمایشگاه ها را بنا خواهیم کرد و تجاربی که امکان آنها را در زمین نداریم در آنجا امتحان خواهیم کرد. درنهایت، ما به دنبال راهی خواهیم گشت که بتوانیم وارد کیهان شویم و البته راهی برای مریخ نیز خواهیم یافت.
اما همه چیز با ماه شروع می شود.
آنچه در ادامه می آید گزارشی دهه به دهه از آینده ما در ماه خواهد بود که ایده ها و افکار برخی از دانشمندان، ستاره شناسان، باستان شناسان فضایی و نویسندگان داستان های علمی و تخیلی را به تصویر می کشد.
پیش بینی آینده گرچه غیر ممکن است.
چه کسی در 1972 فکر می کرد که ما حداقل برای 50 سال به ماه برنخواهیم گشت. مطمئنا ما اشتباه خواهیم کرد.
هم اکنون شک و تردیدهایی درباره ماموریت های در حال آینده ناسا با تاخیرها و کمبود بودجه هایی وجود دارد.
اما پیشرفت کشفیات ما از ماه نیاز به بازاندیشی دارد. پیش بینی ما از استعمار و در اختیار گرفتن کامل ماه ممکن است خوشبینانه باشد اما در واقعیت نیاز به زمینه سازی دارد. ما یک مسیر داریم، یک برنامه و ذهن های پیشرویی که نیاز به اندیشیدن به آینده ماه دارند. مهمتر این که ما مجددا خواهان بازگشت هستیم.
دراینجا دیدگاهی از آینده ارائه شده است که آیا ماه یک مرکز علمی خواهد شد، یا یک فضای عمیق که نیاز به تسهیل دارد، یک مقصد گردشگری خواهد شد و یا این که اولین سنگ بنای بشر برای کشف بیشتر و بیشتر منظومه شمسی ماست.
پیش بینی 50 سال آینده ماه کار سخت و شاید دیوانگی باشد. اما یک واقعیت اجتنابپ ناپذیر و غیر قابل انکار در مورد تجربه های بشر وجود دارد:
ماه برای دانستن گرسنه ایم و میل غیر قابل کنترل و بی پایانی برای جستجو در حقیقت جهان داریم.
یک صد سال بعد، ماه یاد می گیریم که چطور در ماه شنا کنیم، چطور به مناطق ناشناخته سفر کنیم و چطور آب های اقیانوسی کیهانی را که تا کمر ما بالا آمده است تماشا کنیم
همه چیز با ماه شروع می شود.
این مقاله راجع به پیش بینی 50 سال آینده ماه بود و این که بشر چه نقشه هایی برای ماه در سر دارد. این که چطور ماه را به صورت کامل در اختیار بگیرد و 50 سال آینده ماه را در جهت اهداف خود ترسیم کند و بر روی روش های رسیدن به ایده های خود تمرکز کند و هر کدام را بیشتر مورد بررسی قرار دهد.
نظرات کاربران